Grosser Priel beklimming

Gisteren en vandaag zijn we op de Grosser Priel geweest. Maandag zijn we omhoog gegaan en vandaag weer terug. De Spitzmauer hebben we (letterlijk) links laten liggen.
Gisteren reden we ‘s ochtends vroeg weg uit Linz. Het was ongeveer een uur rijden naar Hinterstoder, het plaatsje waarvan we vertrokken. Het was een ontzettend mooie dag, helder, geen bewolking. Het was wel behoorlijk koud, dus ik had me goed aangekleed. De rugzak zit behoorlijk vol, kleren voor ‘s avonds en voor dinsdag, eten voor onderweg (bij de bakker hebben we eerst brood gekocht voor we vertrokken uit Linz), een slaapzak en water. In Hinterstoder was het een paar graden boven nul en de zon scheen al lekker. De rijp stond op de velden in het dal. Je kunt meteen al de Grosser Priel en de Spitzmauer zien, twee grijze muren die boven alles uitstijgen.

Het eerste stuk naar de hut, de Prielshutzhaus, begint met een Forststrasse die naar de voet van de berg leidt. Dan over een wandelpad naar boven door het bos. Af en toe een stuk klimmen over de rotsen, maar nog niet echt moeilijk. Wel kreeg ik het al snel behoorlijk warm, dus heb ik maar wat kleren uitgetrokken. De weg wordt behoorlijk stijl terwijl het landschap weinig verandert. Een zwaar stuk voordat je eindelijk de hut in de verte ziet liggen. Na twee uur en een kwartier, een kwartier sneller dan er voor staat, kwamen we bij de hut aan.

Bij de hut eerst de overbodige spullen achtergelaten. Ik was al behoorlijk uitgeput van de tocht naar de hut. Eerst maar lunchen om te kijken of het daarna beter zou gaan. Na de lunch doorgelopen. Ik had niet genoeg kracht in mijn benen om snel naar boven te gaan. Het lastige in oktober is de beperkte hoeveelheid daglicht waardoor je snel omhoog moet om op tijd naar beneden te kunnen. Max ging een stuk sneller omhoog dan ik. Na een uurtje besloten dat Max door zou lopen en ik rustig aan zou doen. We waren toen al boven de boomgrens, met een fantastisch uitzicht!

Het was zo’n heldere dag dat je heel ver kon kijken. Max ging snel door en ik ben eerst maar een pauze in de zon gaan nemen. Na een kwartiertje ben ik weer door geklommen. Door steeds langzaam aan omhoog te gaan ben ik tot 2165 meter gekomen! Bijna 1700m geklommen op een dag! Toen kwam ik bij een groot sneeuwveld. Gezien de tijd was het niet meer realistisch om door te gaan naar de top, en was het niet nodig om over het lastige sneeuwveld te gaan.

Toen ben ik omgekeerd en heb ik nog wat foto’s genomen, daar had ik nu alle tijd voor. Langzaam ben ik naar beneden gegaan, terug naar de hut. Daar heb ik mijn spullen naar onze kamer gebracht en heb ik gedoucht. Dat was erg lekker! Niets is zo fijn als een hete douche in een berghut op 1420m! Max kwam een uur later ook bij de hut aan, nadat ik de zon achter de Spitzmauer had zien verdwijnen. Hij had de top gelukkig bereikt, maar had sommige stukken wel heel zwaar gevonden.

(foto: Max)
‘s Avonds warm gegeten in de hut en een paar glazen bier gedronken (moet vanwege de spieren). Vroeg naar bed gegaan en nog een beetje gelezen. De kamer in de hut was prima! Uitzicht op bergen, stapelbed met extra dekens, nooduitgang en toilet dichtbij. Redelijk goed geslapen, in ieder geval lang, en ‘s ochtends vroeg weer opgestaan. De Spitzmauer beklimming is langer dan de Grosser Priel, en misschien wel lastiger omdat er geen plaatsen zijn om te kunnen rusten. Het is beter om eerst naar de hut te klimmen, dan te overnachten en de volgende dag de Grosser Priel of de Spitzmauer te beklimmen (of om te trainen in de bergen in de zomer en het voorjaar, iets wat ik niet heb kunnen doen dit jaar) en dan terug te keren naar de hut. Nu hadden we het zo gepland dat we op een dag 2000m moesten klimmen in beperkte tijd, terwijl je beter het klimmen kunt verdelen over twee dagen en het dalen in een dag doen.

Misschien dat we dat volgend jaar anders doen. We weten nu wat we wel en niet kunnen, ik in ieder geval, dus dan kunnen we daar rekening mee houden. De afdaling naar Hinterstoder was ook heel mooi. Het was vandaag minder koud maar ook nog steeds onbewolkt. Terwijl we naar het dal liepen, zagen we de zon langzaam op de mist in het dal schijnen, een prachtig gezicht! In het dal was het wel behoorlijk koud! Het had duidelijk een paar graden gevroren. We zijn met de auto teruggereden en hebben ‘s middags nog lekker in de zon op een terras gezeten!

(foto: Max)